Chief Happiness Officer

Onlangs las ik in de krant een artikel over verliefdheid. Volgens deskundigen duurt dat ongeveer 3 maanden. Bij sommige mensen iets langer. Als het goed is komt er daarna iets voor in de plaats wat de kansen voor een duurzame relatie vergroot. Zo niet, dan strand die relatie. Hopen of zelfs werken aan een eindeloos durende verliefdheid is zinloos en bij voorbaat kansloos.

Een nieuwe trend in organisatieland is het streven naar geluk in het werk. Er zijn heuse happiness officers aangesteld, zelfs op het hoogste niveau. Ik lees dan van een manager dat hij het zo druk heeft dat hij geen tijd heeft om voor het geluk van zijn medewerkers te zorgen. En dat hij blij is dat daar iemand anders voor is aangesteld. Dan begrijpt deze manager m.i. totaal niet wat managen inhoud. Gaan we net wennen aan het idee van integraal management en daarbij dat je moet zorgen dat je medewerkers in staat worden gesteld optimaal te functioneren, gaan we als nieuwe loot aan de stafboom een happiness officer aanstellen. Waanzin.

Corvee en eigen regie

Net als in andere relaties bestaat er ook in het werk geen eeuwigdurende verliefdheid. Geluk in het leven en het werk bestaat er volgens mij uit, dat je accepteert dat er ook mindere tijden zijn en dat geluk inhoudt dat je de boel een beetje in evenwicht houd. Partners hebben ook vervelende eigenschappen en in iedere baan zit corvee. Zo is het nu eenmaal. Wel geloof ik in het gedachtengoed van Covey die aangeeft dat je zoveel mogelijk de regie in je leven moet nemen. De bekende cirkel van invloed zo groot mogelijk maken. En tegelijk als een stoïcijn accepteren dat er nu eenmaal ook pech, ellende, ongeluk en ongemak bestaat.

Als we het over werk hebben gaat het dus over het zoveel mogelijk zelf de regie hebben over het vinden van de juiste balans. Het gedachtengoed van bevlogenheid (employee engagement) is daar een prachtig voorbeeld van. Het model waar bevlogenheid op is gebaseerd gaat juist uit van evenwicht tussen baaneisen en baanbronnen en wat je daar als individuele werknemer aan kunt doen. En dat kan: werk aan je eigen psychologisch kapitaal en knutsel je hele leven aan je baan (jobcraften). Net als in een liefdesrelatie moet je actief blijven investeren in een voor jou passende balans. Het mooie perspectief is dat als je eenmaal bevlogen bent, je er wel voor zorg dat je het blijft. En dan kun je ook veel beter met die ellendige corveetaken omgaan.

Je manager en jij

Dan rest de rol van de manager. Vast één advies: delegeer je eigen verantwoordelijkheid voor plezier in je werk niet aan een chief happiness officer. Dat gaat sowieso niet werken maar we weten ook dat deze trend weer overwaait en bij wie moet je dan weer terecht? Nee, denk aan Covey en neem zoveel mogelijk zelf het initiatief en de regie. Maar wat rest er dan nog voor de direct leidinggevende? Een goede manager begrijpt dat hij/zij er alleen maar is om er voor te zorgen dat zijn/haar medewerkers hun werk zo goed mogelijk kunnen doen. Dat is ook wat anders dan iedereen de hele dag gelukkig maken Het gaat over het organiseren van die juiste balans tussen eisen en bronnen. En het ondersteunen van medewerkers bij hun eigen verantwoordelijkheid rond psychologisch kapitaal en jobcraften. Dat is de kern van managen. Maak daar afspraken over met je direct leidinggevende en zorg er verder voor dat je je eigen chief happiness officer wordt en blijft!

Paul Uittenbogaard